نظرات ياداشت احساسات، دستايي که آدمک هارو روي صحنه تکون ميدن.

من و کودک درونم، خيلي وقتا از دست اين دنيا ميريم و گوشه اي ميشينيم؛

بعد با هم ديگه گريه ميکنيم. اينطوري حال هردومون خيلي بهتر ميشه.

ميدوني، خيلي وقتا حس ميکنم فقط کاغذه که به حرفام گوش ميده، کتابه که احساساتم رو درک ميکنه و کودک درونم است که دوستم داره و باهام همدردي ميکنه.

کودک درونت اسم داره؟

پاسخ

دقيقا. اين حس خلوت با کودک درونت و ورقه هاي کتاب به هر چيز ديگه اي مي ارزه:)نه متاسفانه. گاهي وقتا انقدر ازش خجالت ميکشم که ترجيح ميدم چيزي خطابش نکنم.